Dag 23. Bloed, zweet en stof, en aan het eind weer een Japanner

12 augustus, Zaterdag. Dag 23

Totaal 1887 km; van Navarette naar Burgos, tweepersoonskamer in 3 sterren Hotel meson del Aid. (typisch toevluchtsoord voor pelegrino’s zoals Gerard en ik inmiddels zijn geworden. Met een Spartaanse inrichting)

Via de N120 over Najera, santa Domingo, Castildelgado, Belorado, puerto de la Pedraja en Zalduendo.

Een tocht, voor ons, werkelijk gefietst over 107 km. Een tocht die op de kaart een afstand heeft overbrugd van 136 km De afgelopen dagen hebben we wat onverharde paden befietst waar ook de wandelaars lopen. Dit levert soms wat problemen op. Zelf heb je minder controle doordat je wel eens van koers moet veranderen om kuilen en lopers uit de weg te gaan. En niet iedere wandelaar is even snel in het opzij gaan. Dus hebben we er vandaag voor gekozen om via de provinciale weg te gaan. Niet dat dit minder lastig is. Want de stijging is hetzelfde. Ook de warmte, vandaag 38 graden is niet anders. Na het ontbijt, bij de eettent op de hoek van het hotel om 8 uur op de fiets. Met voldoende water aan boord. Want daar roept het lijf al na een kwartier om. Van Mariëlle hebben we wat zakjes mee gekregen om uitdroging te voorkomen. Daar hebben we dan ook al dankbaar gebruik van gemaakt.

Zoals al eerder genoemd is het aantal lopende pelgrims echt gigantisch groot. Wij hebben diepe respect voor die mensen die in dit weer onder deze omstandigheden de stoffige paden van Spanje door zwoegen. Wij hebben dan als fietsers nog het geluk dat we bij afdalingen nog wel eens een verkoelende wind om onze, inmiddels bruingebrande oren krijgen. Maar dat hebben deze zwoegers niet. Elke stap doet zeer en zwaar of het nu omhoog gaat of omlaag. De hele dag langs de provinciale weg rijden betekent wel erg goed opletten. Want aan snelheidslimieten doen ze in Spanje volgens mij niet. Regelmatig worden we voorbij gescheurd alsof ze op de snelwegen in Duitsland rijden. En aan de andere kant van de weg liggen diepe greppels. Een verkeerde beweging en je ligt een halve meter dieper tussen het dode wild langs de weg. De wind die ons in het begin van onze tocht regelmatig tegenzat hebben we nu gedeeltelijk in de rug. Dus zo nu en dan lekker scheuren maar!!

Om 12 uur hadden we er, ondanks een aantal flinke stijgingen, toch al 60 km op zitten. Tsja met Gerard voorop met de pet strak om het hoofd laag ver zijn stuur en turend in de verte en op zijn GPS!!! Oh ja! We zijn ook nog aangehouden door de “Policia”. We ………………….droegen geen helmen. Dus braaf dat ding maar op. Tenminste ik dan, (braverik als ik ben) gedurende een groot gedeelte van de tocht. Gerard had meer lef en wilde hem al snel weer af hebben.

Om 15:13 een mijlpaal. De teller van Gerard gaf aan dat we er toch al 2000 km op hadden zitten. Een twee met drie nullen. Wie had dat gedacht. Met Burgos in het zicht op zoek naar een slaapplaats. Ergens. In een buitenwijk werden we aangesproken door een redelijk tandeloze fietser. Wat we er uiteindelijk uit konden krijgen was dat hij ons naar een auberge zou leiden. Dus in vrij rap tempo reden wij kriskras door de stad naar het centrum van Burgos en kwamen we bij de opvang voor pelgrims aan. Helaas full/ completos. We konden er wel een mooie stempel krijgen voor in onze verzameling. Een kathedraal verder was er gelukkig wel plek. En wat voor een plak. Een éénsgezins appartement in een flat achter een luxe hotel. Na lekker te hebben gegeten in een gezellig centrum met een leuk, lang en luid klokkenspel van de Cathedral ( toegewijd aan Maria) zijn we moe maar voldaan naar onze warme slaapplek gegaan. Morgen weer op tijd weg.

Oh ja, voordat ik afsluit. Soms kom je dezelfde mensen tegen. Net zoals vandaag, maar dan was deze redelijk onverwacht. De Japanner die we eerder deze week hadden gezien liep vanmiddag in Burgos rond. Alleen weten we dat hij loopt. Zijn die Japanners dan toch zo snel? Dat de Hollanders op de fiets kunnen inhalen? Snelle jongens die Japanners.