Dag 9. Weer tegenwind en een diesel

29 juli, Zaterdag. Dag 9

Totaal 815 km; van Villiers sur Orge naar Toury camping municipal.

Via Leuville sur orge, Arpajon, Janville, Auvers Etampes, Poinville naar Toury ,

Weer, wind en weer veel tegenwind ook.

Vandaag was voor mij een slechte dag. Ondanks dat ik maar 1 keer heb geschreven over de emoties die lastig waren, hebben zowel Gerard als ikzelf een aantal moeilijke momenten gehad.We zijn nu een 9 dagen op stap en iedere omwenteling van de pedalen leid ons verder en verder bij onze gezinnen weg. Het gemis wordt er dan ook niet minder op. “ Hoe zou het daar gaan, gaat het allemaal zinder mij lukken en was ik nu maar…… gedachten, omdraaien en teruggaan”. Allemaal zijn het geen opties, doorfietsen is het enige dat telt! Dit hoort tenslotte ook bij een pelgrimstocht. Daarnaast is voor mij het verlies  van mijn moeder steeds meer merkbaar in mijn hoofd en hart. Ondanks dat we samen veel lol hebben en veel met elkaar over van alles aan het praten zijn hebben we ook veel momenten waarop je in eigen gedachten verzonken bent terwijl je als “ de eenzame fietser, die kromgebogen over zijn stuur ,tegen de wind zichzelf een weg baant” allerlei gedachten voorbij laat gaan. Ook Gerard denkt hierdoor vaak terug aan zijn ouders, heeft hij mij verteld.Tijdens deze momenten laten we elkaar even voor wat het is. De ruimte is er voor elkaar om even dit soort momenten te verwerken. Dit  was ons eigenlijk ook al van te voren verteld, maar je moet het allemaal wel zelf hebben ervaren.

Ondanks de tegenwind gaat het fietsen voorspoedig. We houden redelijk eenvoudig onze snelheid en kunnen ook om ons heen blijven kijken. Het landschap waar we op die dag doorheen zijn gereden bestaat hoofdzakelijk uit grote landbouwvelden, velden waarop graan is verbouwd en wat ook al is geoogst. Wat achter blijft is een troosteloos stukje land waar zelfs de hazen en ander wild geen beschutting meer kunnen vinden. Nu ik dit zo schrijf snap ik ook wel waarom ik een slechte dag had. Zelfs van Gogh was er niet happy. En deed volgens mij iets met zijn oren terwijl hij in Frankrijk verbleef. De enige toestand van mijn oren is dat het linkeroor verbrand is. Ondanks smeren is het me niet gelukt dit te voorkomen.

Gerard is een echte diesel, als hij op gang komt is hij niet meer te stuiten. Hij geeft gas, letterlijk en figuurlijk. Hij blijft het tempo hoog houden en geeft dan achteraf aan dat hij moe is. Tsja. Dat klinkt logisch. Als hij de eindstreep ruikt wil hij zo snel mogelijk voor zijn tentje zitten en zijn welverdiende biertje drinken. Maar sleuren kan hij als de beste. Maar ondanks dat is er ook tijd om de nodige aandachtige besteden aan de culturele zaken langs de route. En ook onze aandacht naar het verkrijgen van de stempels is aardig gelukt. Het boekje dat we aan het einde van de rit moeten laten zien raakt al aardig vol.

Daarna weer met een volle wind in ons gezicht langs doodse korenvelden op naar onze eindbestemming. Onze rit eindigde op een camping municipale. Een plek in het drop met een lelijk gebouwtje met een we en een douche, naast een aantal Franse zigeuners families hebben we een uiteindelijk een rustige nacht doorgebracht.