Dag 8. Door Parijs fietsend en genietend

28 juli, Vrijdag. Dag 8

Totaal 737 km; van Fontaine Chaalis naar Villiers sur Orge camping Beau Village

Bijzonderheid van vandaag is de route door Parijs. Voor mij (Wim) alweer meer dan 30 jaar geleden. Ben benieuwd wat er is veranderd. Na een stevig ontbijt bij onze prima gastheer in Fontaine Chaalis zijn we op tijd vertrokken. Het had wat eerder gekund ware het niet dat ik de sleutel van mijn fiets kwijt was. Op de vraag van Gerard of de niet toevallig in mijn andere broek kon zitten antwoordde ik licht kribbig dat dat niet zo kon zijn. Maar …………….. wat schetste mijn verbazing na een zoektocht van een kwartier in alle hoeken en gaten in de tassen op de fiets? Toch in mijn andere broek. Tsja, dan is het toch voor mij moeilijk toegeven dat mijn reisgenoot en vriend toch gelijk had. We konden eindelijk weg.

Na direct twee stevige en lange klimmen kwamen we al gauw weer in het voor ons inmiddels bekende landschap. De lege korenvelden en weer wat later de bossen. Omdat we richting Parijs reden was ons beider verwachting dat we al snel de Eiffeltoren zouden kunnen zien staan maar dat viel wel even tegen. Eigenlijk hebben we hem zelfs in Parijs  alleen vanuit de verte kunnen zien, de Gps leidde ons langs andere wegen. De tocht door Parijs was mooi maar ook gevaarlijk. Daar waar de gemiddelde Fransozen tot nu toe steeds hoffelijk naar fietsers waren geweest werden veranderden ze in Parijs in niets ontziende en egocentrische racers. Het was regelmatig  met gevaar voor eigen leven fietsend, een andere richting inslaan, overstekken en zelfs bij het wachten voor een verkeerslicht was oppassen geblazen.

De route door Parijs was ………. een ervaring rijker en een illusie armer. Maar toch ook wel weer erg leuk. Op de fiets in Groningen of drachten is er niets bij. En veel was ten opzichten van 30 jaren geleden hetzelfde. De staat van de gebouwen vraagt echter wel om aandacht. De tocht heeft uiteindelijk ook weer de nodige stempels opgeleverd. Een daarvan was bij de Notre Dame waar Gerard een voorkeurs behandeling kreeg. Op advies van Sibrand vertelde Gerard de portier dat hij een pelgrim was en een stempel voor zijn tocht nodig had. En zowaar Petrus opende de poort. Dit tot ontsteltenis van een aantal Japanners die achter hem stonden te wachten. “Siebrand bedankt”!!!!!  Deze staat toch maar weer mooi op onze kaart.

Gedurende de tocht had ik mij voorgenomen een groot aantal foto’s te maken. Maar dat is achteraf wel wat tegengevallen. Het was, zoals ik schreef, oppassen geblazen in een mooie, maar drukke en hectische stad, vol Parijzenaren die allemaal op tijd willen zijn en daarbij geen rekening willen houden met de duizenden toeristen. En zeker niet met een aantal figuren die er op zwaar bepakte fietsen door hun stad rijden. Uiteindeljk zochten we na het verlaten van de stad en haar voorsteden naar een slaapplaats. Deze hebben we uiteindelijk gevonden in Villiers sur Orge. Voordat we daar aankwamen ontmoeten we andere pelgrimgangers (pelegrinos) een echtpaar uit de omgeving van Alkmaar die we twee dagen daarvoor hadden ontmoet in Seraucourt le grand op de camping aldaar. Elkaar helpend (zoals het goede pelgrims betaamt) zijn we samen op zoek gegaan naar het adres van de camping. Daar aangekomen vertelden ze mij de reden van hun tocht. Zij hadden 7 jaar geleden hun 10 jarige zoon verloren door een hartstilstand. Tsja, … waar blijft dan onze reden……. Ik hou er maar even mee op voor vandaag..