Dag 21. Bergen en regen

10 augustus, Donderdag. Dag 21

Totaal 1646 km; van St. Jean Pied de port naar Cizur Menor, Navarra (Spanje), een stapelbed in een 12 persoonskamer in Albergue de peregrinos de Maribel Roncal.

Van top, naar dal, top, top en top terug naar weer een dal en Pamplona.

Bij het opstaan hoorden we het al. Regen. En veel regen. Maar goed, we wilden vandaag de Pyreneeën over. Dus uit de veren. Na een goed ontbijt en onze kamer ontruimd, de tocht maar weer aangaan. Al na 8 km waren we in Spanje. Wel een moment. Al gauw kwamen we het bord tegen met de afstand naar Santiago. Nog 790 km. Voor ons op de een of andere manier toch een beetje een tegenvaller. Voor ons gevoel waren we verder. Maar goed, het is wat het is. Ondertussen bleef de regen naar beneden vallen.

Onderweg heb je tijdens het fietsen veel tijd om na te denken. Ik had al aangegeven dat vooral stilte tijdens onze tocht erg tegenviel. Wat ons eigenlijk in dit laatste stukje Frankrijk en begin Spanje opvalt is het commerciële karakter wat de Jacobsroute heeft gekregen. Het is een hele industrie geworden. Vooral de wandelaars struikelen over elkaar of lopen in optocht of file door het land. Vanuit de hele wereld komen ze hier om te lopen. Ze lopen bijna allemaal kleine gedeeltes van de route. Van een enkeling horen we dat ze al een hele tocht hebben gedaan. Hele families lopen als pinguïns en als de Daltons achter elkaar aan. We waren hier  via een mailtje aan Gerard al voor gewaarschuwd. Dit vraagt bij ons even een “mindset” over het karakter van deze tocht. Het blijft uiteindelijk toch een tocht voor jezelf. Want jij bent ook zelf degene die de presentatie levert.

De etappe van vandaag door de bergen was  zwaar. Ondanks dat hebben we het tempo toch redelijk hoog kunnen houden. Zo nu en dan bekroop mij wel het gevoel dat de bergen bleven doorgaan. Zodra ik ook maar een idee had dat we de top zagen, ontdekten we achter een volgende bocht weereen hogere top. Het bleef maar doorgaan. Maar zoals aan alles een keer eind komt was dat ook met de hoogte van deze bergen. Erop en erover. Gerard ging als een kei naar beneden. Ik, volgend, als een iets kleinere kei. Na Pamplona te hebben gepasseerd vonden we het genoeg en hebben we een slaapplaats gezocht.  Tsja, en daar liggen we dan. Ruimte voor 12. Met achterin het zaaltje een jong stel wat maar niet van elkaar kan afblijven. En giebelen met z’n tweeën.  De oordoppen maar in, denk ik. En uhh, Trusten , hoop ik! Nu is het geen licht maar en wicht wat me wakker kan houden.