Dag 4. Van Londerzeel via raad de bruid naar Tournai

24 juli, Maandag. Dag 4

Totaal 365 km; Londerzeel – Tournai, kamer in een jeugdherberg

Van Londerzeel via Aalst, Ninove, Geraardsbergen en Lessines naar Tournai. Een afstand van totaal 120 km.

Vanochtend begon met regen, de regen die de hele nacht had aangehouden geselde  ons vanaf de vroege uren. De camping waar wij verbleven lag aan een snelweg, dus toch weer lawaai. Nu alleen  iet natuurlijk maar mechanisch.  In een langer verblijf hadden we dus ook geen trek.De hele zaak dan maar nat in de tassen en op weg naar onze volgende bestemming. Omdat het regende hadden we ook geen plan getrokken waar we naar toe zouden gaan. De route op de GPS volgend bracht ons door prachtige Belgische natuur en leuke dorpen en steden. Gelukkig brak halverwege de middag de zon door en konden de regenpakken uit om zo al stomend over de Belgische fietspaden te racen.

In 1 van de dorpjes spraken we een man, die blijkbaar veel van duiven hield, een zogenaamde Belgische  duivenmelker. Toen hij hoorde dat we uit Friesland kwamen noemde hij, naar mijn idee, de voltallige  Friese en Groningse duivenmelkers vereniging op. Helaas voor hem kenden zowel Gerard ( en die kent veel mensen in Friesland ) geen een van de door deze vriendelijke Belg opgenoemde namen.  En dat vond deze man toch wel erg vreemd. Zo groot kon Friesland toch niet zijn? Gauw maar weer verder dus.

In Aalst kwamen we in een kroeg terecht waar net een pril bruidspaar hun pas voltrokken huwelijksceremonie  vierden. Maandagochtend om 11:30 en het voltallige gezelschap zat achter de glazen Belgische bieren, en dan heb ik het niet over een pilsje maar over de zwaardere Belgische trappisten en bruine bieren. Met Andre Hazes op de achtergrond waagde ik (Wim) het om het prille bruidspaar te feliciteren. Of ik wel wist bij de bruid was? De Bruidegom raadde direct ik goed. Maar de bruid miste ik. Ik wees de zuster van de bruidegom aan en bij de tweede gok de moeder van de bruidegom. Er werd wat in het Frans gereageerd en gemompeld en ik besloot maar geen derde poging meer te wagen. Eenmaal weer op pad werd, zoals ik al eerder schreef,  het weer beter en warmer.

Een prachtig mooie tocht langs le Dender heeft ons uiteindeljk gebracht in het heuvelachtig gebied rond Tournai. Daar werden onze spieren nog weer eens op de proef gesteld.  De ene heuvel was nog hoger dan de andere. Klimmen ging bij mij nog, dalen is minder aan mij besteed. Gerard ging in volle vaart de afdalingen aan. Na een mooie maar ook een vermoeiende tocht kwamen we aan in Tournai, waar we terecht konden in een jeugdherberg. Na een sobere een sobere pelgrims maaltijd is het tijd geworden om te gaan slapen.